Dag 33

14 december 2021 – Bijna thuis!
Wat een spannende en vermoeiende dagen heb ik beleefd… Ik zat gister en eergister op mijn dieptepunt. Ik vind het allemaal reuzespannend en had er een hard hoofd in dat ik voor kerst naar huis zou mogen. Ik had vannacht onrustig geslapen en ik voelde me oververmoeid. Vanmorgen stond de hematoloog in mijn kamer en ze zei dat ik sowieso met kerst thuis zou zijn. Ik wist niet wat ik hoorde en kon het niet geloven. Dat is echt het beste nieuws dat ik me maar kan wensen. Voor de rest ben ik vandaag nog even wezen fietsen (7 km totaal) en heb met de buurvrouw een spelletje gedaan. Gek genoeg denk ik dat ik haar ga missen. Je bouwt in die korte tijd toch een band met elkaar op. Mijn hoofd jeukt de laatste tijd zo. Ik wil steeds krabben maar dat kan kan niet omdat ik bang ben de huid kapot te krabben.

Goh, morgen ben ik thuis!! Heel onwerkelijk om dat nu te beseffen. Ik kan niet wachten!!! Ik wil Lauren zo graag knuffelen en met haar spelen in bad of een bord pasta eten. Ik ben heel benieuwd hoe ik het morgen ga ervaren. Ik vind het best spannend allemaal. Ik ben net weer en voor de voorlopig laatste keer aan de kerstboom gezet. Ik ga dat ding missen als kiespijn! Ik merk dat ik moe word… Die spanning van de afgelopen dagen maakt me ook moe. Ik zou jullie de komende tijd dolgraag willen zien maar vanwege mijn verminderde weerstand en Corona hou ik jullie helaas graag op afstand. Ik wil jullie allemaal heel erg bedanken voor jullie support, de mooie cadeaus en kaarten! Zonder dat had ik het niet gekund! Ik ben er nog lang niet maar deze hobbel heb ik overwonnen!