Dag 30, 31 en 32
11 december 2021
Ook vannacht had ik een slechte nacht. Steeds gewekt worden door je kerstboom of die van je buren is niet bevorderlijk voor je nachtrust… Ik heb vannacht in totaal een kleine 5 uur slaap gehad en dat maakt me over de dag best moe. Ik ga even naar buiten en lekker genieten van het buiten zijn. Gister miste ik de buitenlucht maar vandaag mag ik lekker in de zon lopen. 🙂 Zonet kwam de arts bij me en hij zei dat hij eigenlijk best tevreden over me is. Mijn bloedwaardes stijgen nog steeds en dat maakt dat ik me goed voel. Hij zei dat het zo maar kan zijn dat ik binnen twee weken thuis kan zijn maar dat ik er ik ook rekening mee moet houden dat ik nog een terugval krijg. Mijn bloedplaatjes (trombocyten) zijn al flink gestegen en mijn hemoglobine is al op 5.2 (prima gestegen volgens de arts). Het kalium dat ik gister moest aanvullen is alweer op peil is me verteld. Ik voel me met deze stijgende waardes een stuk positiever. Het enige wat me nog ontbreekt is mijn lieve dochter in mijn armen. Ik merk dat de gedachte aan haar me af en toe best zwaar valt…
Het is nu alweer avond en ik ben alweer aangesloten aan de kerstboom. Ik ben voor het eerst een keer niet misselijk na het eten. Vanochtend was ik dat namelijk wel zo en had ik een pilletje nodig om het nare gevoel te verdrijven. Ik ben vanochtend zelfs even wezen fietsen (5 km!!) en na een lekker soepje voelde ik me best oké. Ik ben best trots op mezelf hoe ik de afgelopen weken heb doorlopen. Lauren maakt dat ik het hier volhoud. Onze kleine meid is trouwens ziek en heeft al een tijdje last van diarree. Ik hoop dat ze snel weer de oude is. Mem tinkt oan dy, leave skat! Ik merk nu dat ik een beetje duf word vanwege de pijnmedicatie want ik heb al een paar dagen last van het slikken. De slijmvliezen drogen uit en dus ook mijn keel heeft hier last van. Het doorslikken van een stukje brood gaat best moeizaam en dat vind ik best rot. Ik hoop morgen op een dag zonder misselijkheid en pijn. Ik ga zo mijn bed opzoeken want ik heb die slaap keihard nodig.
12 en 13 december 2021
En zo is het alweer 13 december en ben ik alweer 4 weken in hotel UMC. Ik merk dat ik het nu wel zwaarder begin te vinden. Gisteren (12 december) had ik niet mijn beste dag omdat ik ’s ochtends gelijk last had van mijn keel en slikken bijna niet te doen was. Ook vandaag (13 december) was eten en slikken voor mij een strijd. Ik mis mijn familie en kon vanochtend wel janken.. Ook ik kan niet altijd maar positief zijn. Geen bericht is slecht bericht bij mij als ik er nu zo over nadenk. Deze week krijg ik pas woensdag visite en gister kwam er ook niemand. Ik hoop dat er iemand is die een nagelvijl voor me kan regelen omdat mijn nagels nog nooit zo lang zijn geweest.
Net kwam de stamcelverpleegkundige bij me en hadden we het over het cmv-virus en over kerst en het niet naar huis mogen als het virus nog niet weg is… Het besef drong opeens heel erg door.. Het idee dat ik met kerst niet bij Lauren ben doet pijn. Het idee dat ik nog weken hier moet blijven maakt me heel verdrietig. Wat een k**ziekte heb ik… Ik bid voor goede
resultaten morgen.
Lees verder: Dag 33