Dag 15, 16 en 17
26 november 2021 – Transfusie
Vandaag startte mijn dag vervelend. Ik had op zich een goede nacht gemaakt gelet op het aantal slaapuurtjes. Toch voelde ik me vanaf 8 uur, toen ik was gewekt, helemaal niet oké. Deze dag voelde vreemd en onwerkelijk. Na een aantal pillen en een half bakje kwark voelde ik alle energie uit mijn lichaam stromen en moest ik overgeven. Ik nam snel een douche en kleedde me aan maar omdat ik me opnieuw slecht voelde kreeg ik hulp van de verpleegster die me zei dat ik even moest gaan liggen. De verpleegster had die ochtend verteld dat mijn kiklijn nog moest worden gecontroleerd omdat het bloed bij afname niet altijd goed er doorheen stroomde. Ik werd in een rolstoel gezet en naar een andere afdeling gereden voor de controles. Deze bleken allemaal goed te zijn en dus kon ik wachten tot de artsen die betrokken zijn bij de bloedtransfusie allemaal gereed waren voor het donorbloed.
Dit bloed was ontdooid en niet zoals ik verwachtte bevroren. Ik was de hele dag gespannen voor de transfusie maar die viel me erg mee. Ernst-Jan kwam rond 10:45 bij me met een hele grote hartballon. Het zakje met bloed werd aan mijn kerstboom gehangen en er werden nog een aantal kleine zakjes met vocht (en zout) aan de paal gehangen. En zo was de de zaalarts, de co-assistent, de verpleegster en nog een arts die gaat over de transfusie bij het hele spektakel aanwezig.
Ernst-Jan en ik hebben nog fijn nagepraat en rond een uur of 13 namen we afscheid. De datum 26 november zal er eentje zijn die in de boeken gaat.
27 november 2021
Mijn eerste dag sinds de transfusie is aangebroken. Gisteravond heb ik nog even gekletst met mijn ouders en familie en heb ik nog 8 km op de fiets gezeten. Die rit voelde wel een stuk zwaarder dan de andere ritjes die ik op de fiets heb gemaakt. Vanochtend bij het opstaan voelde mijn lijf alsof het een halve marathon had gerend. Ik kon het eerste uur nauwelijks uit bed komen en pas na een ontbijt met een eitje en een paar glazen thee, voelde ik me weer wat beter. Mijn douche maakte mijn ochtend helemaal goed. Mijn verpleegkundige (die ook aanwezig was bij de transfusie) was er vanochtend ook en dat vond ik fijn!
Ik werd vanochtend pas om kwart over 8 gewekt en ik mocht lekker rustig aan doen. 🙂 Het is tenslotte weekend en ik heb vandaag weinig speciale afspraken. Ik heb tot een uur of 11 niks anders gedaan dan zitten en liggen. Ik wist even niet wat ik met mezelf aan moest en herkende mezelf even niet meer. Ik, die actieve Nynke die niet het liefst lekker op haar bed zit. Ik herken haar niet meer…
Zonet vroeg ik mijn verpleegkundige over de transfusie en of het normaal is dat het bloed is ingevroren. Dit is per persoon en situatie verschillend en in mijn geval was mijn bloed op de juiste temperatuur om het zonder grote risico’s aan me te geven. Als het bloed van ver moet komen, is het vaak ingevroren. Zoals ik het hier hoor, hebben ze het bloed het liefst ontdooid.
Ik merk dat ik minder concentratie heb waardoor het typen van een stukje tekst me nu best wat moeite kost. Ik ga zo nog eventjes naar beneden omdat het nu mag en ik zonder kerstboom loop. Wat wel grappig is, is dat ik vanmorgen al te horen kreeg dat ik vanavond pasta eet. Ik had gezeurd dat ik dat miste en toen kreeg ik hulp om dat te bestellen. Vanavond dus een lekkere maaltijd hoop ik en een rustige avond.
28 november 2021
28 november is het vandaag en ik voel me belabberd… Mijn avond verliep gister niet zoals ik wilde want soms besef je enorm dat je je dierbaren zo enorm mist. Ik was mijn dag nog redelijk doorgekomen maar vanaf een uurtje of 8 begon ik last te krijgen van mijn maag en darmen die niet normaal werken. Mijn hele buik was helemaal opgezet en om dat te verhelpen liep ik kleine stukjes op de gang. Ik belde met een paar lieve mensen en besloot rond half 9 op bed te gaan liggen. Ik praatte nog even met de verpleegkundige en rond 10 was het hier stil. Ik was zelf nog niet helemaal aan de slaap toe maar toen ik lag, voelde het best fijn. Een uurtje later kreeg ik opeens last van rillingen en kreeg ik een extra deken. Mijn nacht verliep beroerd waarbij ik om de zoveel tijd wakker was.
Mijn ochtend was net als de ochtend ervoor niet best. Ik voelde me oververmoeid en vroeg me af of ik dag fatsoenlijk zou doorkomen. Ik werd gewekt door een jonge verpleegkundige die ik nog niet eerder had gezien. Het uitleggen dat je al een paar dagen niet lekker zit met je stoelgang was voor mij toch wel even een dingetje. Uiteraard ben ik de beroerdste niet en probeer ik me bij de meeste verpleegkundigen open te stellen. Na voor mijn gevoel een kilo (minstens 9!!!) pillen had ik het meeste op en kon ik nog net een boterham weg werken. Ik besloot even te gaan douchen en na die douche begon ik me slap te voelen. Na 10 min op bed zitten ging het wel weer maar niet veel later voelde ik me kotsmisselijk en trok aan het SOS-koord. De hulpverlener vond me in de badkamer en stelde me gerust. Ik heb zowat de hele ochtend doelloos op bed gezeten, niet wetende wat ik met mezelf aan moest. Rond 11 uur voelde ik me weer redelijk en bestelde een soepje die er met smaak in ging. De avondmaaltijd bestelde ik ook maar gelijk omdat die gister prima was. Rond half 3 deed ik nog een kleine fietspoging van 5 km en toen vond ik het wel weer even genoeg geweest. De tomatensoep hier smaakte me goed dus hier nam ik nog een bakje van. Het klinkt misschien gek, maar ik eet hier de gekste combi’s. Toen EJ vanmiddag gezellig bij me kwam, wilde ik zo graag naar buiten en beneden een koffie en chocomel halen. 😛 Ik heb genoten van het buiten zijn en het gekras van kraaien in de boomtoppen. GENIETEN! Elk klein (of groot) geluksmomentje grijp ik aan om deze k**periode vol te houden. Dit doe ik met jullie allemaal! Super bedankt! Tuurlijk heb ik ook die huilmomenten wanneer ik geen gezelschap heb. Ik moet hier doorheen en mijn blik is gericht op ons gezinnetje en met name Lauren. Ik ga vanavond rustig aan doen en op bed liggen want ik voel keelpijn en slikklachten. Hopen op een rustige pijnvrije nacht.
Lees verder: Dag 18 en 19
