Een week thuis

22 december 2021
Alweer een week thuis; mijn terugblik. Mijn dagen zijn omgevlogen terwijl ik voor mijn gevoel helemaal ‘niets’ deed. Het weer ‘thuis’ zijn was voor mij een flinke overgang waarbij ik de ene na de andere kwaal kreeg waaronder jeuk van boven tot onder. Ik kreeg meerdere crèmes die ik meerdere keren daags moest smeren waarbij mijn benen en rug onder de plekjes kwamen te zitten. Alle kwalen lijken voort te komen uit de chemo of medicatie. Het was enorm wennen aan mijn nieuwe innerlijk en uiterlijk. Waar ik eerst vaak de auto pakte, Lauren meenam naar mijn ouders, kan ik nu niet eens een simpel boodschapje doen. Ernst-Jan en ik moeten beide erg wennen aan de ‘nieuwe Nynke’ en een balans zien te vinden. Ik heb het erg moeilijk met het accepteren van mezelf en het feit dat ik niet meer alles kan doen. Ik besef dat een groot gezin krijgen heel moeilijk gaat worden en dat doet pijn. Je wordt in korte tijd voor zoveel keuzes gesteld dat je er soms nauwelijks de tijd voor hebt om het op je in te laten werken; je gaat gewoon door.

Gelukkig zijn er lieve mensen (hematologen, verpleegkundigen, maatschappelijk werkster), die mij goed steunen en begeleiden. Ik besef dat ik de komende tijd een ritme moet zien te vinden in wat ik allemaal kan. Wat is de invloed van de chemo, medicijnen en de bijwerkingen op mij, wat is de invloed van MLD op mij? Zo ga ik onderzoeken wat ik nog kan en waar ik aan kan werken. Ik hoop dat jullie mij de ruimte willen geven in mijn zoektocht.