Dag 21, 22 en 23

2 december 2021
Vandaag is het alweer 2 december en ik heb een redelijke nacht achter me. Gistermiddag kwam Ernst-Jan bij me met een lading cadeautjes, kaarten en schone kleding. Ik zat al een hele middag in isolatie omdat de arts zijn bedenkingen had over de de derde dag koorts van die week. Dus mijn kamergenoot en ik moesten wachten op de uitslag van de test voordat we de gang op mochten om even de benen te strekken. Ik zat inmiddels al een paar uur in isolatie en mijn geduld begon een beetje op te raken. Ik wilde zo graag even met EJ gewoon in de speelruimte zitten maar zelfs dat was niet mogelijk. Dus rond kwart over 6 kwam eindelijk het verlossende antwoord: ik ben negatief!!! Oftewel dat is een positief antwoord. 😀 Ik mocht dus van de de kamer af en naar beneden om een frisse neus te halen. Wat was dat een verademing!!! Als je vrijheid wordt ingeperkt besef je pas hoe ‘normaal’ je dat altijd vond. Met COVID in heel Nederland besef ik nu steeds meer dat vrijheid zeker geen vanzelfsprekendheid is.

Ik heb net even ontbeten en even afgewacht hoe mijn eten zou vallen. Ik kreeg namelijk gisteravond opeens last van buikpijn en voelde me koud en warm tegelijk. Gelukkig geen koorts maar gewoon een buik die van slag was. Maar vanochtend had ik gelukkig weinig last van mijn buik en smaakte mijn ontbijt goed. De arts vertelde dat ik van mijn kerstboom verlost ben vandaag dus ik ben hier heel blij mee!! Dit nieuws maakt mijn dag helemaal goed! Zonet kwam de maatschappelijk werkster even bij me en die vroeg of ik zin had in koffie. Dat had ik al weken niet meer gehad omdat de koffie hier echt heel vies is. Elders in het gebouw staat een apparaat waar verse bonenkoffie is en die is zoveel lekkerder. Omdat ik zelf niet van de afdeling af mag stelde ze voor het even voor me te halen en zo geschiedde. Ik kan echt zo genieten van verse bonenkoffie met een speculaasje. Zo, hier kom ik mijn dag weer helemaal mee door! Zo meteen wil ik een kleine poging doen om te gaan lopen of fietsen. Ik voel aan mijn lichaam dat het heel hard werkt om fatsoenlijk te functioneren. De fietskilometers van gister zal ik waarschijnlijk niet gaan halen maar alles wat lukt is mooi meegenomen.

Al met al lukte het me om met pauzes en vooraf een goede lunch de 10 km aan te tikken. Mijn ochtend was best snel voorbij gegaan en daar was ik best verbaasd over. Ik ben nog even op bed gaan zitten en mijn post gaan bekijken. Ik ben er elke dag weer verbaasd over hoeveel mensen aan me denken! Rond half 5 stapte de maatschappelijk werkster binnen en ze zei dat ze, als ik dat wilde, mij met een andere jonge moeder in contact wilde brengen. Wij hadden beide wel behoefte aan een praatje dus ik vond het fijn dat ik dit voorstel kreeg. Een half uur later waren we al in gesprek. 🙂 Haar zoon heeft bijna dezelfde leeftijd als Lauren. Wat een toeval! Ik denk dat ik me de de komende tijd wat minder ga vervelen. Vanavond komt Ernst-Jan dus misschien ga ik nog even met hem naar buiten. Ik had vandaag twee bloedneuzen maar dat schijnt niet gek te zijn met de verandering in mijn witte en rode bloedcellen. Ernst-Jan is er dus wij gaan even gezellig doen. 😉

3 december 2021
Ik heb prima geslapen. Het ontbijt laat nog even op zich wachten tot de verpleegkundige binnenstapt. De bloedmonsters moeten worden afgenomen maar mijn picc-lijn werkt niet mee dus wordt er een collega bij gevraagd. Na tien minuten is alles afgerond en mag ik gaan ontbijten. Maar eerst moet ik nog even door een hele berg pillen heen, maar liefst 15! Ik ben blij dat het achter de rug is en ik kan gaan douchen. Ik voel me nog redelijk oké dus ik stap op de fiets waar ik 5 km fiets! Dan heb ik samen met EJ (via de telefoon) een gesprek met mijn arts over mij en
mijn bloedwaardes. Het is voor mij ingewikkelde materie vandaar dat ik heb gevraagd om het met ons beide te bespreken. De arts nam er de tijd voor en dat vond ik fijn. Omdat er iets tussen kwam werd het gesprek een half uur later hervat. In de tussentijd fietste ik nog 5 km en dat vond ik meer dan genoeg. De arts legde uit dat de witte bloedcellen (voor de afweer) tot bijna 0,0 zijn gedaald, het formele begin van de dip. Dit duurt meestal iets van 2 weken, maar verschilt per persoon. Ook de rode bloedcellen (voor zuurstofopname) dalen. Hierdoor voel ik mij eerder moe. Als mijn HB-waarde te ver zakt krijg ik aanvullend infuus. Zelfde geldt voor mijn bloedplaatjes, die dalen ook. Hoe verder dit zakt, hoe meer kans op bloeduitstortingen, blauwe plekken of niet helende wonden ik heb. Alles samen (verminderde weerstand, vatbaar voor infecties, klachten met de slijmvliezen en alles eromheen) maakt dat ik me de komende weken superslecht kan voelen. De snel delende cellen tasten ook mijn lichaam aan waarmee het straks ook gaat beginnen met haaruitval tot kaal worden. Doodeng allemaal… Ernst-Jan komt zo bij me dus dan heb ik even wat afleiding. 🙂

En zo hadden we een fijne middag samen waarin we fijn konden praten. Een paar uur eerder kreeg mijn buurman groen licht om naar huis te gaan. Hij moest voor mijn gevoel heel lang wachten voor hij ook echt mocht gaan. Zijn vrouw had hier nog een uur gezeten om te wachten op de medicatie die mee moest. Ik heb erg veel te doen met hun en ik gun ze een fijne tijd samen voor zo lang hij naar huis mag. Een echt afscheid hebben wij nog niet genomen. Rond een uur of 4 kreeg ik te horen dat de vrouw die ik hier gister heb ontmoet, bij mij op de kamer mag liggen. 🙂 Ze heet Liesbeth en heeft net als ik een jong kindje. Lauren en Senn schelen een maandje en dat vind ik heel bijzonder. Het is nog even de vraag hoe lang we elkaar nog gaan zien of spreken maar dat horen we nog wel. 😉 We gaan heel misschien zo vanavond nog even naar buiten om een luchtje te scheppen.

4 december 2021
Wat vliegt de tijd want het is alweer tijd om Sinterklaas te vieren. Die gezelligheid gaat dit jaar wat meer aan mijn neus voorbij maar volgend jaar halen we het dubbel en dwars in! Ik zit nu (half 8) aan mijn blog te schrijven omdat ik rond 7 uur wakker werd van lawaai in de slaapkamer. Waarschijnlijk was er een verpleegster die haar ronde deed maar ik kon na haar komst de slaap niet meer vatten. Ik meende een emmertje te horen waar ik wakker van werd. Ik zal het straks wel horen. Waar ik nu naar verlang is een lekkere kop warme thee en vanavond extra slaap.

En nu is het alweer 4 uur en denk ik, waar is de tijd gebleven? Zonet ben ik naar beneden geweest samen met Liesbeth en haar man met een verpleegkundige. We wandelden heerlijk buiten in de frisse lucht. Ik kan daar zo van genieten!! 🙂 Het weekend is er net wat meer mogelijk met naar buiten gaan en dat vind ik geweldig. Ik wandel het liefst elke dag buiten en op zaterdag en zondag kan dat! Ik merk dat ik vandaag veel minder schrijf dan op andere dagen en ik weet ook al waarom. Ik verveel me niet meer en heb veel leuke afleiding in wandelen, gesprekken, puzzelen of samen eten. Nu ik het over eten heb, ik heb al dagen honger. Dit komt door de medicatie die ik slik waardoor ik niet het gevoel heb dat ik een uur daarvoor nog iets heb gegeten… Ik bestel hier superveel eten waaronder kroketten, bolletjes en veel fruit, nootjes, chocomel en kaas. Ik eet dus de vreemdste combi’s hier haha! Zonet kwam de verpleegkundige binnen en kregen we een gesprek over kaal worden. Dat zit er nu aan te komen en binnen een paar weken neemt mijn haar afscheid van mij.

Lees verder: Dag 24, 25 en 26